Prace nad Projektem są uzasadnione przede wszystkim koniecznością zastąpienia obecnego rozporządzenia (dalej: rozporządzenie WNI), które utraci moc 1 stycznia 2023 r. Ustawodawca zamierza także wprowadzić kilka zmian w porównaniu do aktualnego brzmienia aktu.

Poza zmianami o charakterze porządkującym i doprecyzowującym (np. do katalogu rodzajów działalności gospodarczej na prowadzenie której nie jest wydawana decyzja o wsparciu, ma zostać dodana produkcja broni i amunicji, o której mowa w sekcji C w dziale 25 w grupie 25.4 PKWiU), najważniejszym punktem Projektu ma być rozszerzenie stosowania preferencyjnych progów kosztów kwalifikowanych w przypadku reinwestycji.

Reinwestycja może polegać na inwestycji w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne ukierunkowanej na:

• zwiększenie zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu lub
• dywersyfikację produkcji poprzez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie, lub
• zasadniczą zmianę dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu.

Obecnie dokonanie reinwestycji uprawniało do obniżenia minimalnej wartości nowej inwestycji o 50%. Preferencja ta była jednak do tej pory zarezerwowana dla średnich i dużych przedsiębiorców. Projekt ma umożliwić skorzystanie z tych warunków także mikro i małym przedsiębiorcom.

 Warto nadmienić, że wspomniane obniżenie progu kosztów kwalifikowanych będzie się kumulować z preferencyjnymi stawkami z racji posiadania statusu mikro albo małego przedsiębiorcy. Przykładowo, mikroprzedsiębiorca dokonujący reinwestycji obniży próg kosztów kwalifikowanych najpierw o 98%, a następnie jeszcze o 50%.

Rozszerzenie katalogu podmiotów uprawnionych do skorzystania z preferencji powinno zadziałać pozytywnie na ilość inwestorów zainteresowanych uzyskaniem decyzji o wsparciu – mikro i mali przedsiębiorcy, z racji dysponowania ograniczonymi zasobami finansowymi, częściej dokonują inwestycji w ramach już funkcjonującego zakładu.

Poza tymi pozytywnymi zmianami w Projekcie nie znalazły się niestety uregulowania dotyczące kosztów leasingu finansowego. Wskazane byłoby dostosowanie zapisów rozporządzenia WNI do istniejącej praktyki, zgodnie z którą koszty te mogą być zostać zaliczane do puli kosztów kwalifikowanych, o ile są ponoszone w okresie utrzymania inwestycji. Taka możliwość nie wynika wprost z przepisów obecnego rozporządzenia, co podnosi ryzyko związane z rozliczaniem kosztów leasingu po okresie realizacji inwestycji i skłania inwestorów do wyboru innych form finansowania.

Planowanym terminem przyjęcia Projektu przez Radę Ministrów jest IV kwartał 2022 r., a nowe rozporządzenie WNI ma wejść w życie od 1 stycznia 2023 r.