Konsekwencje wyroku NSA w sprawie korygowania podstawy opodatkowania VAT (I FSK 2384/18)

13.10.2022 / VAT

  • Niedawny wyrok NSA z 7 kwietnia 2022 r. rzuca nowe światło na fakturowanie dodatkowych kosztów związanych z wcześniej dostarczonym towarem lub wykonaną usługą. Podejście to pozwoli w niektórych przypadkach na uniknięcie konieczności korekty wystawionych faktur.

Sprawa dotyczyła interpretacji dyrektora KIS z 10 maja 2017 r., dotyczącej świadczenia usług dodatkowych, które nie były związane wprost z dostawą towaru, lecz z jego bieżącym utrzymaniem oraz obsługą. Chodziło tutaj o transakcje leasingu finansowego, w których dostawa miała miejsce na początku kontraktu, a dodatkowe świadczenia mogły być realizowane przez wiele lat.

 

Organ interpretacyjny stwierdził, że koszty dodatkowe związane z umową leasingu finansowego, tj. podatki oraz opisane opłaty dodatkowe, na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT są należnością bezpośrednio związaną z odpłatną dostawą przedmiotu leasingu. W związku z tym zdaniem Dyrektora KIS wspomniane koszty powinny zostać doliczone do podstawy opodatkowania, a wystawione uprzednio faktury skorygowane. Interpretacja została zaskarżona, ale Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zgodził się ze stanowiskiem organu i oddalił skargę.

 

Innego zdania niż organy podatkowe i sąd pierwszej instancji okazał się być jednak Naczelny Sąd Administracyjny, który stwierdził, że warunkiem koniecznym uznania, że wartość danych świadczeń stanowi element podstawy opodatkowania jest […] to, że jest ona znana na moment deklarowania podstawy opodatkowania i obliczenia podatku należnego. Świadczenia te muszą być zatem związane z dostawą towaru jako czynnością podlegającą opodatkowaniu a nie w ogóle z przedmiotem dostawy, a ich wartość musi być możliwa do określenia na moment powstania obowiązku podatkowego.

 

Wyrok daje szansę na zmianę praktyki i uniknięcie uciążliwych korekt. Wynika bowiem z niego, że jeżeli wartość dodatkowych świadczeń nie jest możliwa do określenia w momencie powstania obowiązku podatkowego, to świadczenia te nie stanowią elementu podstawy opodatkowania i powinny być wykazywane osobno – jako odrębna transakcja.

 

Należy zauważyć, że skutki wyroku nie ograniczają się jedynie do leasingu finansowego. Stanowisko NSA ma charakter uniwersalny i może mieć odniesienie do jakiejkolwiek sytuacji, gdzie dochodzi do powstania kosztów związanych z wcześniej dostarczonym towarem lub wykonaną usługą. Dotyczy to zarówno sprzedaży krajowej, jak i nabyć transgranicznych opodatkowanych na zasadzie odwrotnego obciążenia, czyli WNT i importu usług. W tych wszystkich transakcjach, gdy sprzedawca obciąża nabywcę kosztami dodatkowymi, które są funkcjonalnie związane ze świadczeniem głównym, ale nie były precyzyjnie określone kwotowo na moment sprzedaży, korekta podstawy opodatkowania - w świetle orzeczenia NSA - nie ma uzasadnienia. Zamiast tego należy te koszty dodatkowe zafakturować osobno, jako odrębne i samodzielne świadczenia.

Na ewentualne pytania w tym zakresie chętnie odpowiedzą autorzy artykułu:
Władysław Varga
Partner
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.
Gabriela Wilczewska
Konsultantka
This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.