• 11 kwietnia 2025 roku Ministerstwo Finansów opublikowało nową wersję projektu ustawy wprowadzającej obligatoryjny KSeF w Polsce.

Szczegółowy harmonogram wdrożenia KSeF 2.0 wygląda następująco:

• Czerwiec 2025 – publikacja nowej struktury logicznej FA(3) na ePUAP oraz dokumentacji API KSeF 2.0,
• Lipiec 2025 – zakończenie procesu legislacyjnego,
• Wrzesień 2025 – rozpoczęcie otwartych testów API,
• Listopad 2025 r. – udostępnienie certyfikatów oraz testowej wersji Aplikacji Podatnika KSeF 2.0,
• 1 lutego 2026 r. – obowiązek stosowania KSeF przez podatników VAT z obrotem powyżej 200 mln zł, (limit obrotu powinien być kalkulowany w oparciu o dane za rok 2024, z uwzględnieniem kwoty podatku VAT tj. wartość brutto sprzedaży)
• 1 kwietnia 2026 r. – obowiązek stosowania KSeF przez pozostałych podatników.

Projekt przewiduje ujednolicony okres przejściowy do 31 grudnia 2026 r., który obejmuje:

• zawieszenie stosowania kar za naruszenia przepisów o KSeF,
• odroczenie obowiązku podawania numeru KSeF w przelewach – także w MPP,
• dopuszczenie wystawiania faktur uproszczonych w postaci paragonów z NIP nabywcy,
• możliwość wystawiania faktur poza KSeF (papierowych lub elektronicznych) w przypadku transakcji nieprzekraczających 450 zł i łącznej sprzedaży miesięcznej nie wyższej niż 10 000 zł – pod warunkiem łącznego spełnienia tych kryteriów.

Wprowadzono nowe rozwiązanie - stały i dobrowolny tryb offline24 zastępujący stare rozwiązanie offline. Będzie on mógł być stosowany stale i wedle własnego uznania. Jego istotą będzie możliwość wystawienia w pierwszej kolejności faktury poza KSeF (w formacie zgodnym ze strukturą logiczną) oraz późniejsze – maksymalnie następnego dnia roboczego – dosłanie faktury do KSeF. Dla faktury wystawionej w tym trybie utrzymana zostanie data jej wystawienia – zawsze będzie do data nadana w polu P_1 (a nie data wysyłki do KSeF jak w przypadku standardowych faktur wystawianych online).

Nowelizacja wprowadza również szereg innych modyfikacji:

• Wprowadzenie nowych zasad oznaczeń faktur poza KSeF – dwa kodu QR identyfikujące fakturę (kod „offline” i kod „certyfikat”),
• Utrzymanie możliwości wystawiania w KSeF faktur dla konsumentów (B2C) na zasadach dobrowolności – bez konieczności uzyskania zgody konsumenta,
• Możliwość dołączania ustrukturyzowanych załączników do faktur w KSeF, po wcześniejszym zgłoszeniu za pośrednictwem e-Urzędu Skarbowego,
• Możliwość stosowania identyfikatora zbiorczego w przypadku płatności za wiele e-faktur pochodzących od wielu odbiorców,
• Wymóg wskazania na fakturze numeru NIP jednostki podległej JST (sekcja Podmiot3),
• Zmiana zasad ujmowania korekt VAT in minus w obrocie krajowym – wyeliminowany zostanie wymóg posiadania uzgodnienia warunków korekty z dostawcą towarów lub usługodawcą.

• Projekt nowelizacji ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu opublikowany na stronach Rządowego Centrum Legislacji (UC75) wprowadza istotne zmiany w funkcjonowaniu Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych (CRBR).

Zmiany te wdrażają postanowienia Dyrektywy 2024/1640 i mają na celu dostosowanie polskich przepisów do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych C-37/20 i C-601/20, który zakwestionował nieograniczony dostęp do informacji o beneficjentach rzeczywistych jako niezgodny z zasadami ochrony danych osobowych i Kartą Praw Podstawowych.

Dotychczas, zgodnie z Dyrektywą 2018/843, przepisy zapewniały powszechny dostęp do informacji gromadzonych w CRBR. Po wejściu w życie nowych przepisów, dostęp ten zostanie istotnie ograniczony.

Nowelizacja przewiduje dwa rodzaje dostępu do danych ujawnionych w CRBR:

• dostępu bezpośredniego zagwarantowanego określonym organom władzy publicznej w celu realizacji ich ustawowych zadań oraz instytucjom obowiązanym na potrzeby stosowania przez nie środków bezpieczeństwa finansowego, oraz
• dostępu udzielanego na wniosek innych podmiotów, które zobowiązane będą do wykazania uzasadnionego interesu związanego z zapobieganiem lub zwalczaniem prania pieniędzy, finansowania terroryzmu lub tzw. przestępstw bazowych.

Podmioty, wobec których przewidziano bezpośredni dostęp do rejestru przed pierwszym udostępnieniem im informacji zobowiązane będą do złożenia formularza identyfikującego. Formularz ten będzie musiał być aktualizowany w przypadku zmiany danych w nim zawartych.

Pozostałe podmioty, chcąc uzyskać dostęp do danych w rejestrze, będą musiały złożyć stosowny wniosek, wykazując swój uzasadniony interes. Interes ten ustalany ma być z uwzględnieniem dwóch kryteriów: funkcji lub zawodu wnioskodawcy oraz związku z podmiotem, którego dotyczy wniosek o udostępnienie informacji z CRBR.

Z obowiązku wykazania uzasadnionego interesu zwolnieni zostaną dziennikarze, organizacje pozarządowe oraz przedstawiciele środowiska akademickiego, pod warunkiem jednak, że ich działalność jest związana z zapobieganiem lub zwalczaniem prania pieniędzy, finansowania terroryzmu lub czynów zabronionych związanych z korzyściami mogącymi stać się przedmiotem prania pieniędzy. Za posiadające uzasadniony interes uznano również m.in. osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które prawdopodobnie zawrą transakcję z podmiotem, którego beneficjent rzeczywisty został ujawniony w CRBR, sądy rejonowe prowadzące KRS czy zamawiający w rozumieniu Prawa zamówień publicznych.

Weryfikacja danych beneficjenta rzeczywistego nie będzie natychmiastowa, tak jak to jest obecnie. Podstawowy termin rozpoznania wniosku o udostepnienie informacji z CRBR określono bowiem na 12 dni roboczych. Termin ten może ulec wydłużeniu nawet o 24 kolejne dni robocze w przypadku nagłego znacznego zwiększenia liczby wniosków o udostępnienie informacji z rejestru. We wskazanym wyżej terminie organ prowadzący CRBR zobowiązany będzie udostępnić żądane informacje albo wydać decyzję o odmowie ich udostępnienia.

Wnioskodawcy będą również otrzymywali tzw. potwierdzenia przyznania dostępu do CRBR. Wydawane one będą na okres 3 lat. Wnioskodawca legitymujący się takim potwierdzeniem przy składaniu kolejnych wniosków nie będzie musiał ponownie wykazywać swojej funkcji lub zawodu, a jego sprawa zostanie rozpatrzona w terminie 7 dni, zamiast podstawowych 12 dni.

Nowelizowane przepisy mają wejść w życie do dnia 10 lipca 2025 r. Ustawodawca przewiduje jednak również II fazę ograniczania dostępu do informacji na temat beneficjentów rzeczywistych, która zaplanowana jest na lipiec 2026 r. W ramach II fazy ograniczony zostanie katalog danych beneficjenta rzeczywistego ujawnianych w CRBR. Wprowadzona zostanie również możliwość wyłączenia dostępu do całości lub części danych dotyczących beneficjenta rzeczywistego w przypadkach, gdy beneficjentem jest osoba nieposiadająca pełnej zdolności do czynności prawnych albo gdy ujawnienie tych informacji narażałoby beneficjenta na niewspółmierne ryzyko nadużycia finansowego, uprowadzenia, szantażu, wymuszenia, nękania, przemocy lub zastraszania.

Zmiany w dostępie do CRBR mają na celu zrównoważenie przeciwstawnych interesów: przejrzystości życia gospodarczego i utrzymania zaufania do systemu finansowego z jednej strony oraz ochrony prywatności osób fizycznych z drugiej. Planowane ograniczenia nie oznaczają co prawda całkowitego objęcia poufnością informacji zawartych w CRBR, jednak proces weryfikacji beneficjenta rzeczywistego z pewnością się wydłuży i będzie wymagał większego zaangażowania ze strony wnioskodawców.

• Co do zasady, zgodnie z dotychczas ugruntowanym podejściem organów i sądów administracyjnych, korekta cen transferowych pozostaje poza rozliczeniami podatku od towarów i usług. Opinia Rzecznika Generalnego TSUE przedstawiona 3 kwietnia 2025 r. (sprawa C‑726/23) rzuca nowe światło na zagadnienie korekt cen transferowych na gruncie opodatkowania VAT.

Sprawa będąca przedmiotem rozważań Rzecznika Generalnego dotyczyła transakcji dokonywanych pomiędzy powiązanymi podmiotami działającymi w ramach międzynarodowej grupy Arcomet, oferującej wynajem żurawi budowlanych. Spółka S.C. Arcomet Towercranes SRL z siedzibą w Rumunii (Arcomet Rumunia) zajmowała się sprzedażą i wynajmem żurawii. Tak prowadzona działalność wspierana była przez spółkę matkę – Arcomet Service NV Belgia (Arcomet Belgia) – której rolą było poszukiwanie potencjalnych dostawców sprzętu dla Arcomet Rumunia, negocjacja warunków niektórych umów czy zarządzanie jakością i bezpieczeństwem.

W ramach umowy zawartej pomiędzy spółkami przewidziano, że zgodnie z zasadami cen transferowych, Arcomet Rumunia powinna mieć zapewnioną marżę operacyjną na rynkowym poziomie zgodnie z wyznaczonym przedziałem. Ponadto, umowa regulowała, że w przypadku odchyleń od ustalonego przedziału rynkowej marży, wystawiana będzie faktura wyrównawcza (jak wynika z opinii Rzecznika – formalnie odnosząca się do wynagrodzenia za świadczone przez Arcomet Belgia usługi), co miało miejsce w latach 2011-2013.  Faktury wystawiane były przez Arcomet Belgia, a ich bezpośrednią przyczyną było osiągnięcie przez Arcomet Rumunia zysku przekraczającego rynkowy przedział. Wszystkie trzy faktury zostały wystawione bez VAT. Dwie z nich zostały ujęte przez nabywcę jako wewnątrzwspólnotowe nabycie usług, a jedna została uznana za nieobjętą opodatkowaniem VAT.

W związku z takim działaniem, rumuńskie organy podatkowe wszczęły kontrolę, w wyniku której sąd skierował pytanie prejudycjalne do TSUE w zakresie tego, czy rozliczenia pomiędzy stronami w przedstawionym zakresie powinny być traktowane jako podlegające VAT (czy doszło do świadczenia usług). W sprawie głos zabrał Rzecznik Generalny TSUE, który stwierdził, że co prawda każda sytuacja dotycząca korekt cen transferowych na gruncie VAT wymaga odrębnej analizy, jednak w przedmiotowej sprawie rozliczenie powinno podlegać VAT. Jak stwierdził Rzecznik, takie podejście uzasadniają chociażby zapisy zawartej umowy, które przewidują dokonywanie korekt wynagrodzenia związanego ze świadczeniem usług.

Należy mieć na uwadze, że w sprawie Arcomet stan faktyczny był specyficzny (odchylenia poza poziom założonej marżowości wpływały zgodnie z umową pomiędzy stronami na wartość wynagrodzenia za określone usługi świadczone przez Arcomet Belgia na rzecz spółki-córki). Podkreślenia wymaga też istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą a wynagrodzeniem, którego mechanizm ustalania obejmował ewentualne korekty zyskowności.

W Polsce, zgodnie z aktualnym podejściem organów podatkowych i sądów administracyjnych, korekty rentowności dokonywane na podstawie przepisów o cenach transferowych co do zasady nie podlegają VAT. Wyjątkiem mogą być m.in. sytuacje, kiedy korekta wpływa na cenę konkretnego towaru lub usługi. Jednak nie we wszystkich krajach Unii Europejskiej stanowisko to jest silnie ugruntowane. Świadczy o tym chociażby rosnąca liczba spraw w tym zakresie, które trafiają do sądu unijnego (m.in. Stellantis Portugal, C-603/24).

Pomimo tego, że opinie Rzecznika Generalnego nie są wiążące dla TSUE, to często stanowisko Rzecznika powielane jest w ostatecznym wyroku. Istotne jest, aby obserwować jakie stanowisko zaprezentuje Trybunał Sprawiedliwości w tej oraz innych, podobnych sprawach. Wyroki te mogą wpłynąć na polską praktykę w zakresie traktowania korekt cen transferowych dla celów VAT.

Sygnalizujemy zatem, aby bacznie obserwować orzecznictwo TSUE, aby być na bieżąco z aktualnym podejściem do opisywanego zagadnienia. Jeżeli już teraz pojawiają się u Państwa wątpliwości związane z prawidłowym ustaleniem skutków w VAT transakcji objętych regulacjami o cenach transferowych oraz związanymi z nimi korektami (lub też zastanawiają się Państwo, w jaki sposób zabezpieczyć dotychczas stosowane podejście – tu okno czasowe może okazać się krótkie), zapraszamy do kontaktu.

• Gwoli przypomnienia - ulga uprawnia podatników do dodatkowego odliczenia 50% kosztów poniesionych w danym roku na robotyzację, w tym przede wszystkim wydatków na nabycie nowych robotów przemysłowych oraz maszyn i urządzeń do nich peryferyjnych. Należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 38eb ust. 5 ustawy o CIT to ponadnormatywne odliczenie przysługuje w stosunku do kosztów poniesionych od początku 2022 r. do końca 2026 r.

Zdaniem Dyrektora KIS, jeśli wartość początkowa środka trwałego wskazanego w przepisach dotyczących ulgi przekracza 10 tys. zł, to kosztami kwalifikowanymi będą ujęte w danym roku w kosztach uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych. Jednocześnie uprawnieni do skorzystania z ulgi są także podatnicy, którzy ponieśli koszty z tytułu zakupu robotów przemysłowych przed wejściem w życie przepisów wprowadzających ulgę na robotyzację, ale dokonują amortyzacji tych środków trwałych w okresie obowiązywania ulgi (tj. w latach 2022-2026).

Odmienne zdanie wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 21 grudnia 2023 r. (sygn. akt III SA/Wa 1993/23) wskazując, że zgodnie z treścią przepisów, kosztem uzyskania przychodów poniesionym na robotyzację są koszty warunkujące nabycie składników majątku, natomiast odpisy amortyzacyjne świadczą o odliczeniach dokonanych w czasie w związku z nabyciem środka trwałego, zatem rozliczenie środka trwałego za pomocą odpisów amortyzacyjnych następuje później niż faktyczne poniesienie kosztów. „Wykładnia powołanych przepisów prowadzić może wyłącznie do wniosku, że odliczeniu od podstawy opodatkowania podlega kwota wydatków poniesionych na nabycie wskazanego składnika majątku tj. warunkująca nabycie własności wskazanego majątku”. Taką wykładnię potwierdza także, zdaniem sądu, cel wprowadzenia ulgi na robotyzację, którym było zachęcenie przedsiębiorców do nabywania robotów przemysłowych w celu wzrostu automatyzacji i unowocześnienia gospodarki.

Podobne orzeczenie wydał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi 9 stycznia 2025 r. (sygn. akt I SA/Łd 713/24). Oba wyroki są nieprawomocne co oznacza, że sprawy te będą miały swój dalszy ciąg przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

Stanowisko zaprezentowane przez WSA wydaje się być korzystne dla podatników - jednorazowe odliczenie 50% dokonanego wydatku oznacza wyższą ulgę niż w przypadku odliczenia 50% kwoty odpisów amortyzacyjnych ujętych w kosztach uzyskania przychodów danego roku. Należy się jednak zastanowić, czy skoro ulga dotyczy wyłącznie wydatków poniesionych w okresie 2022-2026, takie podejście nie oznacza jednocześnie utraty możliwości skorzystania z ulgi w odniesieniu do składników majątkowych nabytych przed 1 stycznia 2022 r. w konsekwencji interpretacja przepisów dokonana przez WSA byłaby korzystna wyłącznie dla podatników, którzy dokonują inwestycji obecnie, a nie dla tych, którzy w robotyzację zainwestowali przed rokiem 2022.